ಲೇಖಕ: ರಫೀಕ್ ಇನಾಮ್ದಾರ್ | ಸ್ಥಳ: ಭೂಸನೂರ ಗ್ರಾಮ, ಆಳಂದ.
ಆಳಂದದ ಹಸಿರು ತಾಣದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ಗುರು ಶ್ರೀ ಮಹಾದೇವ ವಡಗಾಂವ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಭೂಸನೂರ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಸುದ್ದಿ ಸಂಗ್ರಹಕ್ಕೆ ತೆರಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಪ್ರಕೃತಿಯೊಡನೆ ಒಂದು ಭಾವಗೀತೆಯಂತಹ ಸಂನಾದ ಕಾಣಿಸಿತು.
ವಿಶಾಲ ಆಕಾಶದ ಕೆಳಗೆ, ಎಳ್ಳೆ ಮರವೊಂದರ ಕೊಂಬೆಗಳಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಬಯಾ ನೇಚು ಹಕ್ಕಿಗಳ ಗೂಡುಗಳು ತೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಈ ಗೂಡುಗಳ ಸಾಲು, ಒಂದು ಕಾವ್ಯದ ಸಾಲುಗಳಂತೆ, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಕಲಾಕೃತಿಯಾಗಿ ತೋರಿತು. ಹಕ್ಕಿಗಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಗಾನವು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡುತ್ತಿತ್ತು—ಒಂದು ಸುಮಧುರ ಸಂಗೀತದಂತೆ, ಹೃದಯವನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯುವಂತಿತ್ತು.
ಈ ಕಿರು ಜೀವಿಗಳು ತಮ್ಮ ಸಣ್ಣ ಕೊಕ್ಕುಗಳಿಂದ ಹುಲ್ಲು, ಎಲೆ, ತುಂಡು ತಂತಿಗಳನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿ, ದಿನರಾತ್ರಿ ಶ್ರಮಿಸಿ ಗೂಡುಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿವೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗೂಡು ಕೇವಲ ಆಶ್ರಯವಲ್ಲ, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಶಿಲ್ಪಿಗಳ ಕೈಯಿಂದ ಕೆತ್ತಿದ ಕಲಾತ್ಮಕ ಕಾವ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೂಗಾಡುವ ಈ ಗೂಡುಗಳು, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಲಯಬದ್ಧ ನೃತ್ಯದ ಚಿತ್ರಣವೆಂಬಂತಿತ್ತು.
ಈ ದೃಶ್ಯ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಸವಿನೆನಪುಗಳಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿತು. ಮಕ್ಕಳಾಗಿದ್ದಾಗ, ಈ ಗೂಡುಗಳನ್ನು ಮರದಿಂದ ಕಿತ್ತು, ನಮ್ಮ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಅಲಂಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ತೂಗಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಆಗ ಅವುಗಳ ಸೌಂದರ್ಯವಷ್ಟೇ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು, ಆದರೆ ಇಂದು ಆ ನೆನಪು ಒಂದು ಕೊರಗಿನ ಭಾವವನ್ನು ತಂದಿತು.
ಈ ಗೂಡುಗಳು ಕೇವಲ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಶ್ರಮದ ಫಲವಲ್ಲ, ಪ್ರಕೃತಿಯೊಂದಿಗಿನ ಅವರ ಒಡನಾಟದ ಕಾವ್ಯವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ, ನಾವು ಅವುಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಕ್ಷಣಿಕ ಸಂತೋಷಕ್ಕಾಗಿ ನಾಶಪಡಿಸಿದೆವು, ಅವರ ದುಡಿಮೆಯ ಗೌರವವನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಿಲ್ಲ.
ಈ ನೇಚು ಹಕ್ಕಿಗಳು ಪರಿಸರದ ಸಂತುಲನದ ಕವಿಗಳಂತೆ. ಕೀಟಗಳನ್ನು ತಿಂದು, ಪರಾಗಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿ, ಜೀವವೈವಿಧ್ಯದ ಒಂದು ಕೊಂಡಿಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ಇವುಗಳಿಲ್ಲದೆ, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಕಾವ್ಯವೇ ಅಪೂರ್ಣವಾಗಬಹುದು. ಇಂದಿನ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಮಾಲಿನ್ಯ, ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆ, ಮತ್ತು ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ದುಷ್ಪರಿಣಾಮಗಳಿಂದ ಭೂಮಿಯು ಕೊರಗುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಈ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಗಾನ ಮತ್ತು ಹಸಿರಿನ ತಾಣವು ಒಂದು ಆಶಾಕಿರಣದ ಕಾವ್ಯವಾಗಿದೆ.
ಆ ಮರದ ಕೆಳಗೆ, ಗೂಡುಗಳ ಲಯಬದ್ಧ ತೂಗಾಟವನ್ನು ಮತ್ತು ಹಕ್ಕಿಗಳ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ, ನನ್ನ ಹೃದಯ ಭಾವಗೀತೆಯಂತೆ ತುಂಬಿತು. ಕಣ್ಣುಗಳು ತೇವಗೊಂಡವು. ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಾವ್ಯವಾಯಿತು—ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಕಲಾಕೃತಿಗಳನ್ನು ನಾವು ಹೇಗೆ ಉಳಿಸಬಹುದು?
ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಈ ಗೂಡುಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳುವ ಬದಲು, ಅವುಗಳನ್ನು ಮರದ ಮೇಲೆಯೇ ಉಳಿಸಬೇಕು. ಮರಗಳನ್ನು ಕಡಿಯದಿರಿ, ನದಿಗಳನ್ನು ಒಣಗಿಸದಿರಿ, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಕಾವ್ಯವನ್ನು ಮಾಸದಿರಿ. ಆಳಂದ ತಾಲೂಕಿನ ಹಸಿರು ಕಾವ್ಯ ಇನ್ನೂ ಜೀವಂತವಾಗಿದೆ—ಇದನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಕವಿತೆಯ ಕರ್ತವ್ಯ. ಈ ಹಸಿರಿನ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ವಿಸ್ತರಿಸಬೇಕು, ಈ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಗಾನವನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿಸಬೇಕು.
ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆಯುವಾಗ, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಶಪಥ ಗುಂಗುಡುತ್ತಿದೆ:
“ಹಕ್ಕಿಗಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಗಾನವು ಗಗನದಲ್ಲಿ ಮೊಳಗಲಿ, ಮರಗಳು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಚಿಗುರಲಿ, ನದಿಗಳು ಝರಿಯಾಗಿ ಹರಿಯಲಿ, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಕಾವ್ಯವು ಚಿರಂತನವಾಗಿರಲಿ.
”ಇದು ನನ್ನ ಕವಿತೆ, ನಿಮ್ಮ ಕವಿತೆ, ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕವಿತೆ. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಈ ಸಂಗೀತವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿ—ಭೂಮಿಯ ಭಾವಗೀತೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿ.
ರಚನೆ: ರಫೀಕ್ ಇನಾಮ್ದಾರ್
